ساختواژه توزیعی (Distributed Morphology) چیست؟
این نظریه که به اختصار DM نامیده می‌شود نظریه‌ایست در باب ساختار دستور که نخستین بار ادر اوائل دهه نود در دانشگاه MIT از سوی موریس هله، آ. مَرَنتس (Alec Marantz) و شاگران و همکاران آن‌ها مطرح شد. اما بنیان گذار این نظریه هله و مرنتس در سال 1993 و 1994 می‌باشند. در این نظریه ادعا می‌شود که ما واژگان(Lexicon) را به آن شکلی که در نظریه‌های قبلی زایشی مطرح شده به صورت واحد نداریم. این برعکس آن چیزیست که در نظریه‌های واژه سازی (word formation) مطرح می‌شود. در این نظریه ادعا می‌شود که آن نقش‌هایی که در دیگر نظریه‌ها به واژگان اختصاص داده اند، در بین دیگر مولفه‌های دستور توزیع شده است(distribution).
در نظریه ساختواژه توزیعی، مفهوم تکواژ که مفهومی انتزاعی است و سازنده‌ی واحد بزرگتر واژه (word) است از اطلاعات واجی تهی می‌باشد، و این تا زمانی است که مولفه نحوی بر این تکواژ‌ها عمل نکرده باشد. به عبارت دیگر این یعنی نخست ساختار جمله شکل می‌گیرد، ولی هیچ واژه ای در آن وجود نخواهد داشت. مانند یک اسکلت خشک و خالی. وقتی جمله به طور انتزاعی ساختاربندی شد، آن واژه‌هایی که به بهترین نحوی در ساختار نحوی جمله قابل جایگزینی می‌باشند، انتخاب شده و به جمله وارد می‌شوند.
در این نظریه سه ویژگی یا سه فرضیه (hypothesis) عمده وجود دارد که معرف آن می‌باشد. این سه به نام‌های زیر شناخته می‌شوند:
- Late Insertion
- Underspecification
- Syntactic Hierarchical Structure All the Way Down
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر